توضیحات محصول

کابل فیبر نوری چیست؟

یک کابل فیبرنوری یک کابل شبکه است که از رشته هایی از شیشه تشکیل شده که درون یک محفظه عایق قرار گرفته اند. این کابل ها برای استفاده در مسافت زیاد و برای شبکه های داده با عملکرد بالا و ارتباطات از راه دور مورد ساخته شده اند. در مقایسه با کابل های مسی، کابل های فیبرنوری پهنای باند بیشتری ارائه می دهند و داده ها را در مسافت های طولانی تری انتقال می دهند.

کابل های فیبرنوری بیشتر اینترنت دنیا، تلویزیون های کابلی و سیستم های تلفنی را پشتیبانی می کند.

کابل های فیبرنوری چگونه عمل می کنند؟

کابل های فیبرنوری سیگنال های ارتباطی را با استفاده از پالس های نوری تولید شده توسط لیزرهای کوچک یا ال ای دی ها انتقال می دهند.
این کابل ها شامل یا یا تعداد بیشتر رشته های شیشه است که هر کدام از آن ها فقط کمی از موی انسان باریک تر هستند. مرکز هر رشته، هسته یا core نامیده می شود که مسیر نور برای حرکت را فراهم می کند. هسته یا core با یک لایه شیشه به نام cladding (روکش) که نور را انتقال می دهد احاطه شده تا از هدررفت سیگنال جلوگیری شود و به نور اجازه دهد تا در طول کابل حرکت کند.
دو نوع اولیه کابل های فیبر نوری، کابل های فیبری single mode و multi-mode هستند. کابل های single mode از رشته های بسیار باریک شیشه و یک لیزر برای تولید نور استفاده می کنند در حالی که فیبرهای multi-mode از ال ای دی برای این کار استفاده می کنند.
شبکه های فیبری single mode معمولا از تکنیک های Wave Division Multiplexing (WDM) برای افزایش دادن میزان انتقال ترافیکی که می تواند در طول رشته حرکت کند، استفاده می کنند. WDM این اجازه را می دهد که نور با طول موج های مختلف ترکیب شود (multiplexing) وسپس جدا شود (de-multiplexing) و از این طریق ارتباطات متعددی از طریق یک پالس نور انجام می شود.

فیبر نوری single mode و multi mode

فیبرهای نوری به دو دسته تقسیم می شوند :

تک حالتی (single mode)

چند حالتی (multi-mode)

فیبر نوری سینگل مود عموما دارای قطر ۹µm (میکرومتر) است و برای ارسال و دریافت داده نیاز به تکنولوژی لیزر دارد. می توانید سیگنال را تا چند مایل جا به جا کنید، که برای تامین کنندگان تلفن ها و تلویزیون های کابلی مناسب است. در نوع چند حالته همان طور که نامش نشان می دهد، کابل multi-mode اجازه می دهد که سیگنال در حالت های مختلف یا چند مسیر، در داخل هسته (کابل) جا به جا شوند. این نوع کابل با فیبر نوری ای با قطر ۶۲.۵µm یا ۵۰ µm (میکرومتر) موجود است. اگر چه سایز هسته ی single mode و multi-mode با هم فرق دارند، هر دو نوع کابل فیبر دارای یک قطر خارجی هستند که اندازه ی آن ۲۵۰ µm است.

فیبر سینگل مود (single mode)
فیبر سینگل مود دارای قطر کوچکی است (کمتر از ۱۰ µm) که اجازه می دهد تنها یک حالت یا اشعه ی نور در فاصله ی ۱۳۱۰ nm یا ۱۵۵۰nm انتقال پیدا کند. به همین دلیل هنگامی که نور در هسته ی فیبر نوری single mode جا به جا می شود، یک انعکاس مختصر تولید می شود. این باعث می شود که ضریب استهلاک فیبر کاهش پیدا کند و این توانایی را ایجاد می کند که سیگنال بتواند جلوتر برود. در نتیجه فیبر سینگل مود در فواصل طولانی و برنامه های کاربردی ای که دارای پهنای باند بیشتری هستند، استفاده می شود.

فیبر مالتی مود (multi-mode)
فیبرهای مالتی مود دارای هسته ی بزرگتری هستند (۶۲.۵µm و ۵۰ µm) که چند حالت را به صورت همزمان راهنمایی می کند، و به این منظور است که داده های بیشتری می توانند از هسته ی فیبر مالتی مود در یک زمان عبور کنند. این باعث می شود که انعکاس نور و پراکندگی و نرخ استهلاک بیشتری ایجاد شود، که باعث کاهش کیفیت سیگنال در فاصله ی طولانی می شود. عموما فیبر های مالتی مود در فواصل کوتاه، برای انتقال داده و برنامه های کاربردی صوتی / تصویری در شبکه های LAN استفاده می شوند.

همان طور که در بالا توضیح داده شد، ساختار داخلی فیبرهای single mode و multi-mode با هم فرق دارند و این تفاوت ها باعث می شود که بین این دو نوع کابل، تفاوت های زیر به وجود می آید :

تفاوت انتشار نور
تفاوت های بصری
تفاوت در هزینه های گسترش
کدام یک از موارد زیر را در نظر بگیریم :

مهمترین عاملی که باید در اتنخاب فیبر نوری نظر بگیریم فاصله است. به عنوان مثال در داخل دیتاسنتر، طبیعی است که از کابل multi-mode استفاده کنید که تا فاصله ۳۰۰ متر و ۴۰۰ متر برای شما مناسب است. اگر فاصله ی کابل کشی شما طولانی است، می توانید از کابل single-mode استفاده کنید (تا فاصلهی ۱۰ کیلومتر- ۴۰ کیلومتر – ۸۰ کیلومتر و حتی بیشتر). فقط کافی است که شما از اپتیک مناسب برای فاصله ی مورد نظر خود استفاده کنید.

نتیجه گیری

فیبر مالتی مود انتخاب مقرون به صرفه ای است اگر در مورد برنامه های کاربردی دیتاسنتر تا ۵۵۰ متر باشد. حالت سینگل مود هنگامی که فاصله از ۵۵۰ متر فراتر باشد انتخاب مناسبی است.

تفاوت بین فیبر نوری indoor و outdoor
فیبر های نوری بر اساس محلی که استفاده می شوند به دو نوع تقسیم می شوند. کابل فیبر نوری indoor و outdoor. کابل فیبر نوری outdoor به گونه ای ساخته شده است که به صورت ایمن در فضاهای پیچیده ی بیرون فعالیت کند، در حالی که کابل فیبر نوری indoor مناسب برای ساختمان ها، دیواری، بین طبقات و هنگامی که به صورت مستقیم با الیاف و هوا در ارتباط هستند، که شامل خطوط انتقال قدرت و پست های لامپ می شود. فرق بین کابل outdoor و indoor طبق موارد زیر می تواند باشد.

تفاوت بین فیبر نوری indoor و outdoor
ظاهر:

فیبر نوری outdoor عموما دارای یک روکش PE مشکی است. روکش کابل فیبر نوری indoor عموما از جنس PVC هستند و زرد یا نارنجی هستند.

کابل فیبر نوری عموما طراحی بافرشان محکم است تا بتوانند عمودی و افقی نصب شوند. کاربرد های فیبرهای outdoor بیشتر است. آنها را می توان در اقیانوس ها برای اینکه دو شهر را بهم متصل کند و یا برای اتصال دو ساختمان بهم یا اردوگاه ها استفاده کرد.

کابل های indoor/outdoor عموما کاربرد در LAN دارند تا همان کابل در بین ساختمان ها (در محیط بیرون) یا در خود ساختمان (داخل) استفاده شوند.

روکش کابل فیبر نوری(LSZH, PVC)
روکش کابل فیبر نوری می تواند استحکام، بی عیبی، حفاظت کلی کابل های فیبری را فراهم کند. روکش PVC پرکاربردترین روکش است. PVC در محیطی که احتمال آتش سوزی هست می تواند بسیار خطرناک باشد، از آنجایی که دود غلیظ و گاز هیدروژن کلرید آزاد می کند، می تواند برای انسان ها آزار دهنده و موجب خوردگی ابزار الکترونیکی شود. LSZH روکشی است که از ترکیب خاصی ساخته شده است که هنگام دود کمتری تولید می کند و ترکیبی از هالوژن های سمی تولید نمی کند.

مزایای کابل فیبرنوری

کابل های فیبرنوری ظرفیت بیشتری دارند. میزان پهنای باندی که یک کابل فیبرنوری می تواند ارائه دهد بسیار بیشتر از این میزان در یک کابل مسی با ضخامت یکسان است. کابل های فیبر نوری به سرعت های ۱۰، ۴۰ و حتی ۱۰۰ گیگابیت بر ثانیه می رسند.

از آن جایی که نور می تواند مسافت های خیلی طولانی ای را بدون از دست دادن قدرتش طی کنذ، بنابراین با استفاده از کابل های فیبرنوری، نیاز به استفاده از تقویت کننده های سیگنال کاهش پیدا می کند.

فیبرنوری به تداخل حساسیت کمتری دارد. یک شبکه کابلی سنتی نیاز به پوشش مخصوص برای محافظت از آن در مقابل تداخلات الکترومغناطیسی دارد. در عین حال که این پوشش ها کمک کننده هستند، برای جلوگیری از تداخلات در مواقعی که کابلهای زیادی در نار هم قرار داند کافی نیستند. خصوصیات فیزیکی شیشه و کابل های فیبری از به وجود آمدن بیشتر این مشکلات جلوگیری می کند.

در کابل های فیبرنوری خطر آتش سوزی به صفر می رسد، چراکه هیچ نوع جریان الکتریسیته ای از درون آنها عبور نمی کند.

وزن کابل های فیبرهای نوری در مقایسه با سیم های مسی بسیار کمتر است.

فیبرهای نوری جهت تبادل دیتا در حالت دیجیتال و استفاده در شبکه های رایانه ای بسیار مناسب تر هستند.