توضیحات محصول

 کابل دریایی چیست؟

در زمینه انتقال داده محیط های گوناگونی از قبیل امواج رادیویی، مایکروویو، کابل های نوری و کابل های کواکسیال و … وجود دارند. در این میان گاهی اوقات برای اتصال نقاط به یکدیگر از کابل های زیر دریایی (Submarine Cable) استفاده می شود .

همچنین در زمینه انتقال انرژی الکتریکی در موارد خاصی نظیر:

اتصال یک جزیره به شبکه برق یک کشور
اتصال دو جزیره مجاور
انتقال برق تولیدی حاصل از نیروگاه های بادی دریایی
اتصال سکوهای نفتی و حفاری مستقر در دریا به همدیگر یا به خشکی
انتقال برق برای مصارف ربات های زیر آبی و نورپردازی زیر آب
انتقال برق در نیروگاه های آبی که دارای ژنراتور های مستقر در محفظه ای در زیر آب هستند.

از کابل های زیر دریا (زیر آب) استفاده می شود .

انواع کابل دریایی

کابل های دریایی بر اساس نوع و محل مصرف به انواع زیر تقسیم می گردند :

۱- کابل کشتی

کابلهای کشتی را به نام های زیادی می شناسند از جمله Marine Cables ،Shipboard  و در بعضی از موارد که کابل های دریایی کاربرد نظامی داشته باشند از آنها به نام Navy Cables نیز نام می برند.

۲-کابل فراساحلی (Offshore)

کابل های فراساحلی همانگونه که از نام آنها مشخص است بر روی سکوهای حفاری یا جهت بهره برداری نفت و گاز مورد استفاده قرار می گیرند.

۳- کابل زیردریایی

کابل های زیر دریایی با توجه به شرایط کاربرد آنها به شرح زیر طبقه بندی می شوند:

– کابل کف خواب دریا (Subsea Cables)

– کابل فشار متغیر (کابل های فشار متغیر مقاوم در برابر آب شور)

– کابل غواصی (Diving Cables)

– کابل شناور در سطح آب (Floating Cables)

ویژگی کابل دریایی

کابل های زیر دریایی علاوه بر داشتن یک سری از خصوصیات که هر کابلی باید داشته باشد ، یک سری ویژگی های خاص دیگری نیز دارند که از جمله این خصوصیات می توان به موارد زیر اشاره کرد:

قدرت تحمل فشار آب
استقامت در برابر برخورد با لنگر کشتی ها و سنگ های تیز کف دریا و احیانا اجسام غرق شده در دریا.
پایداری مناسب در مقابل نفوذ رطوبت
قابلیت پاک سازی در مقابل جلبک هایی که بعد از مدتی روی سطح روکش کابل به وجود می آیند.
استقامت مکانیکی در برابر انواع جوندگان دریایی
عدم انتشار آلودگی در دریا ها
مقاوم بودن کابل در برابر انواع خوردگی ها از قبیل خوردگی ناشی از اکسیداسیون و خوردگی اسیدی
مقاوم بودن کابل در مقابل اثرات اوزون موجود درآب  و همچنین قابلیت انعطاف در دما های پایین

کابل ارتباطی زیر دریایی

کابل ارتباطی زیردریایی که درانگلیسی اصطلاحا” (Submarine communications cable) نامیده می شود، کابلی مستقر در بستر دریا و میان دو ایستگاه زمینی است که انتقال سیگنال‌های مخابراتی را در امتداد اقیانوس ممکن می‌سازد. اولین کابل‌های ارتباطی زیردریایی در دهه ۱۸۵۰ برای انتقال ترافیک تلگراف ساخته و نصب شدند. نسل‌های بعدی کابل، برای انتقال ترافیک تلفن و سپس انتقال داده نصب شدند. کابل‌های مدرن از فناوری فیبر نوری برای انتقال داده‌های دیجیتال استفاده می‌کنند که شامل تلفن، اینترنت و ترافیک داده‌های خصوصی است.

ساختار این کابل ها عبارتست از :

فیبر نوری
ژله پترولیوم
مس و یا لوله آلومینیومی
پلی کربنات
لایه ضد آب آلومینیومی
آرمور فولادی
نوار مایلار
روکش پلی اتیلن
حقایقی در زمینه کابل های ارتباطی زیر دریایی

۱- در حدود ۹۹ درصد داده‌های اینترنتی که از اقیانوس‌ها می‌گذرند از طریق کابل‌های زیر دریا حمل می‌شوند. به نسبت سال ۱۹۹۵ که در حدود نیمی از این داده‌ها از طریق ماهواره‌ها ارسال می‌شد (که داده، مسیر بسیار بیش‌تری را طی می‌کرد) استفاده از این کابل‌های زیر دریایی افزایش قابل توجهی یافته است. چند صد کابل زیر دریایی نقاط مختلف جهان را به هم متصل می‌کنند و گاهی اوقات از ماهواره‌ها نیز برای اتصال نقاط دور از دسترس و جزیره‌ها استفاده می‌شود.

۲- کابل‌های زیر دریایی باید بتوانند فشار آبی که تا ۸ کیلومتر بالای آنها قرار گرفته است و بسیار بالا است را تحمل کنند ، این مقدار فشار تقریبا برابر با قرار دادن یک فیل بر روی انگشت شست شماست .

۳- فیبرهای نوری که در قلب کابل‌ها قرار گرفته‌اند از شیشه با خلوص بسیار بالا ساخته شده‌اند که به باریکی موی سر انسان است. بازتاب‌های داخلی به منظور جابه جایی نور در مسیر فیبر مورد استفاده قرار می‌گیرند.

۴-  در این کابل ها  فیبر در ابتدا درون یک ترکیب ژله‌ای قرار داده می‌شود که در صورتی که کابل آسیب دید با آب تماسی نداشته باشد. سپس با یک تیوب فولادی روکش می‌شود تا در برابر فشار آب حفاظت شود. سپس برای افزایش هر چه بیش‌تر استحکام در سیم‌های فولادی پیچیده می‌شود و همراه با آن یک تیوب مسی است که سیم‌ها را در کنار هم نگه می‌دارد و جریان الکتریسته را به واحدهای تکرار انتقال می‌دهد که در آنجا سیگنال‌های داده تقویت خواهند شد. در آخر توسط یک پوشش پلی‌اتیلن پوشانده می‌شود تا خاصیت ضد آب پیدا کند.

۵-  نزدیک به ساحل در امتداد فلات‌های قاره، معمولا کابل‌های زیر دریایی برای استحکام بیش‌تر زره پوش می‌شوند .

۶-کابل‌های ارتباطی زیر دریایی می‌توانند تا ۸۰ ترابایت بر ثانیه را انتقال دهند.

۷- با وجود اینکه اینطور استنباط می‌شود که کوسه‌ها تاثیری بر قطعی اینترنت ندارند با اینحال حداقل یک مورد توسط دوربین ثبت شده است که یک کوسه را در حال گاز گرفتن کابل‌های زیر دریا نشان می‌دهد. گزارش شده که تا سال ۲۰۰۶، کوسه‌ها و سایر ماهی‌ها مسبب حداقل ۱ درصد از کل خرابی‌های کابل بوده‌اند. اما از آن به بعد چنین خرابی در کابل‌ها ثبت نشده است. این گزارش اخیرا توسط کمیته بین‌المللی حفاظت از کابل‌ها ارائه شده است.

مراحل نصب یا خوابانیدن کابل در بستر دریا:
شناخت دقیق محیط کابل گذاری
تعیین نوع کابل مورد استفاده
تهیه نقشه جغرافیایی( ناهمواری) از بستر دریا (برای اینکار از نرم افزارهای مخصوص مجهز به سیستم GIS استفاده می شود)
نقشه برداری بستر دریا (برای اینکار از نرم افزار های موجود استفاده می شود)
تعیین بهترین مسیر کابل گذاری (همواری مسیر ، کوتاهی مسیر و …)
استفاده از ادوات مورد نیاز از جمله کشتی کابل گذار- رباتهای خواباننده کابل در بستر دریا – نرم افزارهای شبیه سازی و…
ایجادحوضچه های در ساحل جهت اتصال کابل به شبکه

ابتدا کابل های زیر دریایی را به کشتی کابل گذار  انتقال داده و پس از طی مراحل ذکر شده کشتی تا حد ممکن به ساحل نزدیک شده سپس کابل را توسط کیسه های هوا در سطح آب نگه داشته و به سمت ساحل و حوضچه های اتصال منتقل می کنند.

پس از اتصال کابل کیسه های هوا یک به یک از زیر کابل برداشته شده و به کابل اجازه فرو رفتن در آب و قرار گرفتن در بستر دریا داده می شود. پس از این مرحل توسط ربات های زیر دریایی کابل فرود آمده از کشتی در بستر دریا در عمق های متفاوت بستر دفن می شود. در صورتی که کابلدر بستر دریا دفن نشود، برای جلوگیری از بالا آمدن کابل به آن وزنه هایی متصل می شود و روی کابل را با کیسه های شنی می پوشانند. لازم به ذکر است که در این روش کابل از امنیت کمی برخوردار است و احتمال برخورد لنگر کشتی ها به آن و بالا آمدن کابل و حوادث ناشی از آن مثل غرق کردن کشتی های دیگر وجود دارد. ولی هزینه این روش نسبت به روش دفن کابل در بستر دریا کمتر خواهد بود.